варка
то же, что вăрка 3.
вăрка
1.
суетиться
кишеть
йăвара кăткă вăркать — в муравейнике кишат муравьи
урам тулли халăх вăркать — на улице кишмя кишит народ
вăрка
2.
гореть, полыхать
кăвайт вăркаса çунать — ярко горит костер
вăрка
3.
ныть, болеть
чĕре вăркать — сердце ногт
ăш вăркать — душа болит
вăрка
скорбеть
тосковать
мучиться
беспокоиться
ăш вăрканипе пит хуйхăра пуçланă — тоскуя, начал сильно горевать
варка
(варга), мучиться, беспокоиться. М. П. Петр. Шибач. Ăш варкать, тоска. См. вăрка. Орау. Эсĕ таккулах (таккулах) ман ăш-чике варкакан турăн. Ты напрасно меня расстроил. Ib. Ăш-чик варкать, ниçта кайса кĕме çук (не знаю, куда деться). Беседа чув. Микулай чĕри паян тепле ытларах варканă.
вăрка
(вы̆рга, в Хорачка ), кишеть. Ч. С. Çынсем унта та кунта, кăшкăрса, вут таврашĕнче кăткă пек вăркаççĕ. || В переносном смысле — окорбеть, тосковать, мучиться. М. П. Петр. Городище. Ăш вăркат. В сердце тревога (в ожидании беды). Сир. 290. Унан пĕтĕм ăшĕ-чикки вăрка пуçланă. См. вĕрке.
вăркат
понуд. ф. от вăрка.
вăркаттар
понуд. ф. от гл. вăркат. || Также понимается в см. понуд. ф. от гл. вăрка.
щемить
несов. что 1. обычно безл. (сжимать, стискивать) хĕстер; 2. перен. (болеть, ныть) ырат, вăрка, йăшка; в груди щемит ăш ыратать.
Çавăн пекех пăхăр:
вăркăн вăркăнтар вăркăт вăркăш « вăрка » вăркав вăркат вăркаттар вăрлă вăрлă шăл