кăптăртат
1.
стучать, шуметь
кăптăртатнă сасă — шум
ура кăптăртатни — шум шагов
кăптăртат
2.
возиться, хлопотать
кăмака умĕнче кăптăртат — хлопотать около печи
кăптăртаттар
то же, что кăптăртат
кăптăртаттарса ут — идти, стуча ногами
кĕптĕртет
то же, что кăптăртат
кăптăртат
(кŏптŏрдат, кы̆пты̆рдат), работать кое-как, не дорабатывая до конца; непроизводительно, непродуктивно возиться с чем-либо (гов. о работе, соединенной, связанвой с ходьбою). Шибач. Кăптăртатать (возится крыса в щели). Альш. Кăптăртатса (кы̆п-) çӳрени куранмас. Не видать того, что выдавало бы его работу; не видно, что есть человек и делает (мелкую) работу (говорят, напр., о старухе, если ее нет дома или если она умерла). || Кăмак-к. Ан кăптăртатса (кы̆п-) çӳре, ĕçлекене ан чăрмантар! Не шляйся, не вертись тут попусту, не мешай тому, кто работает!
кăптăртаттар
понуд. ф. от кăптăртат. Кан. Ик-виçĕ кунтанпа выртакан шăмма кăптăртаттарса (у др. катăртаттарса) кышлать. КС. Кăптăртаттарать (с губными «ă»; напр., о возне мыши с коркой хлеба).
Çавăн пекех пăхăр:
кăптăркка кăптăрмăш кăптăрт кăптăртăм « кăптăртат » кăптăртаттар кăптăрти кăпта кăптак кăптака