катĕр
1. уст.
благоденствие, благополучие
почет
катĕр
II.
катĕр шăлĕ — бот. донник
катĕр
(кадэ̆р), почет; нега. К.-Шемяк. Катĕрте пурăнакан çын.
катĕр
(кадэ̆р), неизв. сл. Отсюда: Катĕр çырми.
Катĕр çырми
назв. притока Сĕнче. НИП. Катĕр çырми — овраг с пересыхающей речкой, Пукруккапа (с. Покровское) Кив-Ӳсел хушшинче.
Катĕрмей
яз. и. м. Ялюха М. (Ашм. Сл. VI, 163): Катĕр + -мей; тат. м. и. Кадер "почет, честь; уважение, почтение, почесть; достоинство, престиж, авторитет" < араб. См. Катĕрмет.
Катĕрмет
и. м. Н. Седяк, Ср. Юм. Катĕрмет папай, и. м., давно жившего (Ашм. Сл. VI, 163): Катĕр + мет, араб. кадер "степень, достоинство; внимание, уважение, почтение, почет" (АРСЗ, 198). Отсюда: тат. Кадермәт: Кадер + мәт < Мөхәммәт (Сат. ТИС, 100).
Çавăн пекех пăхăр:
катăртаттар катăрчан катăршнай катăршнайскер « катĕр » Катĕр çырми катĕр шăлĕ катĕркаç Катĕрмат сăрчĕ Катĕрмей