пан
I.
1.
уст.
пан (кивĕ Польшăра — улпут)
пан
панский
пан именийĕ — панское имение
пан
2.
пан (Польшăра, Чехире, Словакире арçынсене хисеплесе чĕнни)
пан
II. диал.
яблоня
пан
яблоневый
пан авринчен улмине татсассăн, хумхаяать-тĕр панăн аврисем — фольк. когда с ветки срывают яблоко, то, наверно, качаются ветки яблони
пан
III.
1. подр. —
о резком ударе
пан пырса перĕн — стукнуться, сильно удариться
пан
2.
подражание гулкому звуку
гитара хĕлĕхĕ пан! татăлса кайрĕ — струна гитары со звоном лопнула
пан
1. ...: пан-улми
яблоко
пан
2.
городьба, сделанная чрез дорогу, где ходят дикие козы
пан
яблоня. Альш. † Пан авринчен улмине татсассăн, хумханат-тăр панăн аврисем.
пан
устар. пан; улпут (поляксен).
пан
м. уст. пан, улпут; ◇ либо пан, либо пропал погов. е пуç пулăп, е пуçа çийĕп.
Çавăн пекех пăхăр:
памятливый памятник памятный память « пан » пан улми пан улми йывăççи пан улми пахчи пан улмиçĕ панăски