шачлат
1.
ломаться с треском
типĕ патак шачлатса хуçăлчĕ — сухая палка переломилась с треском
шачлат
2.
щелкать
кĕтӳç пушши шачлатрĕ — послышалось щелканье пастушьего кнута
шачлат
3. разг.
шлепаться
шмякаться прост.
ача çĕре шачлатрĕ — ребенок шлепнулся на пол
шăчлат
то же, что шачлат
турат шăчлатса хуçăлчĕ — ветка переломилась с треском
шач
подр. звуку, получающемуся, когда яйцо падает и разбивается. Орау. Çăмарти ӳкрĕ те шач! турĕ (и разбилось). || Подр. щелканью. КС. Мур пăшалĕ каймарĕ (не выстрелило), пистунĕ шач! турĕ (щелкнул). Ib. Кăпшанкине тыттăрĕ те шач тутарчĕ (щелканье раздавленного насекомого). Подр. удару грома. Ал. цв. 27. Аçа çапса, аçа чулĕ ешĕл тĕме çине ӳксе шач! тутарах. ЧС. Унччен те пулмарĕ, аçа шач! тутарчĕ. Орау. Йĕкине пĕтĕрнĕ майĕпе сусне туртни те илтĕнет; сĕвемне çитерсен тата çиппине шач! тутарса тӳлет. || Подр. треску. КС. Вĕри шыв ятăм та, стакканĕ шачч анчах турĕ. Чертаг. Шач — çитсе ларать. Шачлат, издавать заук „шач“. КС. Пуртă турат куçне шачлатса касать. N. Çемçе тăн чăмăрккине шĕрене çумне персен, шачлатать. См. тачлат.
шмяк
межд. в знач. сказ. разг. (при ударе) тач (е нач, шач) тутар, тачлаттар, начлаттар, шачлаттар; (при падении) тачлат, начлат, шачлат; шмяк на землю çĕре тачлат.
шмякаться
несов. прост. тачлат, начлат, шачлат.
Çавăн пекех пăхăр:
шачăртат шачăртаттар Шачак шачалт « шачлат » шачлаттар шашăлкка шашан шашанла шашечка