алиби (преступлени тунă вăхăтра айăпланакан çын çав вырăнта пулманни)
унăн алиби пур — у него есть алиби
сущ.нескл.сред.
алиби (преступлени тунă вăхăтра çын çав вырăнта пулманни); установить алиби алиби пулнине çирĕплет
н е с к л. с р. алиби (пĕр-пĕр преступлени пулнă чух çавăншăн айăпланакан çын çав вырăнта пулманни).
с. нескл. алиби (преступлени тунă вăхăтра айăпланакан çын çав вырăнта пулманни); доказать своё алиби алиби çирĕплетсе пар.
алиби (преступлены тунă вăхăтра айăпланакан çын çав вырăнта пулманни); установить алиби алиби пулнине çирĕплет
Çавăн пекех пăхăр:
Али али кануралим и халю ялим Али пихампар Алиçке « алиби » Аливан ализарин алик-салам аликкĕ Алим