уст.
1.
знаток молений, обрядов
2.
знахарь, знахарка
(-з'э̆), знаток молений; ведун, знахарь. К.-Кушки. Пĕлĕмçĕ, знаток обрядов. IЬ. Пĕлĕмçĕ, знающий заклинание, которым, напр., он может привести в оцепенение нападающих на него разбойников. Рассказывают об одном çава вырăсĕ, который был таким. || Ученый. Кутеме.
ч.с. Юмлама тата имлеме пĕлекен ăста; ăрăмçă (туп.). Çав суккăр хĕрарăма [Вангăна] ахальтен мар витĕркуран, пĕлĕмçĕ теççĕ. А.Дмитриев //Я-в, 1991, 8 /, 30 с. Чи аслă пĕлӳ вăл — юмăçсен пек, пĕлĕмçĕсен пек пĕлӳ. Ю.Яковлев //ÇХ, 1997, 47 /, 4 с.
Çавăн пекех пăхăр:
пĕлăшлĕ пĕлĕвçĕ пĕлĕк пĕлĕм « пĕлĕмçĕ » пĕлĕмлĕх пĕлĕн пĕлĕрт пĕлĕсĕн пĕлĕт