1.
вилы
вăрăм сенĕк — вилы с длинным череном
кĕлте сенĕкĕ — вилы для снопов
тимĕр сенĕк — железные вилы
сенĕк аври — черен вил
пĕр сенĕк утă — беремя сена (один захват вилами)
Сĕм вăрманта сенĕклĕх тупаймăн. (Лаша хӳри). — загадка В дремучем лесу не найдешь развилистого дерева. (Лошадиный хвост).
2.
вилка
◊
сенĕк вăрçи — крестьянское восстание (букв. война с помощью вил)
вилы
вилка
(сэнэ̆к), вилы. См. сенкĕ.
сәнәк
«вилы»; башк. hәнэк, тат. сәнәк, казах. сәнек, ног., кумык., карач. сенек «вилы»; башк. сәнске, казах., к. калп. шанышкы, ног. шанышкыш, тат. чәнечке «вилка»; азерб. санчаг «булавка». Происходит от глагола: др. тюрк., Замахш., Зол. бл. caнч, чаг. caнч, чанч «колоть», «пронзать», «сражаться копьём»; санчиг «маленькое копье» (Радлов IV, 309); азерб. санч, башк. сәнс, казах., ног. шанш, тат. чәнч, кумык, чанч «вонзать», «втыкать», «колоть».
Çавăн пекех пăхăр:
семьянин семя семядоля семяпочка « сенĕк » сенĕк вăрçи сенĕк йопĕ сенĕкле сенĕре сенаж