Шырав: шал

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.
внутренний
капотăн шал енĕ — внутренняя сторона капота
алăка шал енчен пĕтер — запереть дверь изнутри

II. уст.
выделанная кожа
сафьян
йĕнере симĕс шалпа илемлетнĕ — седло украшено зеленым сафьяном

III.

1.
подражание шуму воды
каткари шыв шал тăкăнса кайрĕ — вода с шумом полилась из кадки
шал-шал — усил. от шал 1.
çумăр шал-шал çăвать — идет проливной дождь

2. подр. —
о распахивании, быстром открывании чего-л.
алăка шал уçса пăрах — широко распахнуть дверь

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

подр. проливному дождю, подр. шуму воды. КС. Шал-шал çумăр çăвать, проливной дождь. Якейк. Каткари шу шалл тăкăнса карĕ (когда ее опрокинули). КС. Хумсам çыра пырса çапăнаççĕ те шалл туса каялла каяççĕ. Ib. Шал-шал çумăр çăвать. Сред. Юм. Шалл! — напр., волны от парохода на некрутой берег. Ib. Çôркôнне пĕчик ачасĕм йôрпа пĕве пĕвелесе хôрса кайран татса ярсан, шыв пуç шалл! туса йôхса каять. СТИК. Купăста пуçне çĕçĕпе каснă чухне вăл шал каят (касăлат). || Подр. широкому открыванию двери. Чăрс. З. Пӳрт алăкĕ шал уçăлса карĕ. || Подр. удивлению. Никит. Иван пичче шал тĕлĕнсе карĕ.

зеленая кожа, употребляемая для украшения обуви, одежды, седел, сумок. Тюрл. Шал — хора сăран, сăкман çанни вĕçне тытаççĕ. КС. Шал — çăнне (= çăмне) хырвĕ тир, унтан çĕвĕçсем тӳме тăваççĕ.

внутренность, внутренний (из ăш+ал).

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«внутренность»; «внутренний»; шал енĕ «внутренняя сторона»; шала «во внутрь», «вглубь»; шалти «внутренний». От ăш «внутренность» (см.) + афф. -ал, ăшал > шал (начальное ă выпало); ср. ай (см.) + ал.

Çавăн пекех пăхăр:

шакмакла шаколка шакшă шакшăлантар « шал » шал енĕ шал хăра вути шалăн шалăп шалăпă