несов. 1. кого-что (сбрасывать, опрокидывать) йăвантар, тӳнтер, ӳкер; кас; валить деревья йывăç кас; ветер валит с ног çил ураран ӳкерет; 2. что, разг. (складывать, бросать в беспорядке) пăрах, купала, тултар; валить книги в ящик кĕнекесене ещĕке пăрах; 3. что на кого, разг. (слагать) яр, йăвантар (кам çине те пулин); валить вину на кого-либо айăпа урăххи çине яр; ◇ валить все в одну кучу пурне те пăтратса пĕтер; валить с больной головы на здоровую см. href='/s/больной'>больной; валить через пень колоду тунката урлă каска йăвантар (кăнттам та çаврăнăçусăр тăвакан ĕç çинчен).
несов. 1. разг. кĕпĕрлен, хĕвĕш, йышлăн пыр; народ валил на площадь халăх площаделле кĕпĕрленсе пынă; 2. (подниматься, падать и т. п. густой массой) мăкăрлан, палка (тĕтĕм); снег валит хлопьями юр лапка-лапка çăвать; валом валить 1) (двигаться массой) кĕпĕрленсе (е капланса) пыр; 2) (бросать, сыпать как попало) купала, тултар.
Çавăн пекех пăхăр:
валик валик пĕви валим валинкке « валить » валиться валкă валкаска валкаска вĕçĕ валкаска вĕçĕ айĕ