(аhы̆рттар), 1) i. q. ахăрт, 2) tibiis, nervis aliisve eiusmodi canendo vehementissimos sonos elicere, азартно играть на инструменте, 3) furentem reddere (admissarium), заставить яриться. КС. Çав вара хурал пӳртне тухсассăн, пĕтĕм халăха ахăрттарса пĕтерет. Когда он придет в караулку, то рассмешит всех донельзя. КС. Шăппăрçи шăппăрне кунĕпех ахăрттарчĕ. Пузырщик наяривал (т. е. играл с азартом) на пузыре целый день. Ib. Исе кай ăйăрна аяккарах, мĕн кунта ахăрттаратăн? Отведи своего (около кобылы) жеребца подальше, зачем ты даешь ему яриться? Череп. Ахăрттартăм ăйра. Я показал жеребцу кобылу, и жеребец стал яриться и громко ржать. Ст. Чек. Ăйăрне ахăрттарса çӳрет = кĕçентерсе çӳретет. (Полного тождества обоих выражений здесь, конечно, нет).
Çавăн пекех пăхăр:
ахăрт ахăртнех ахăртни ахăртрах « ахăрттар » аха ахаç ахалĕн ахалĕнчен ахалин