(к'э̆д'э̆к', кӧ̆дӧ̆к), короткий. (Срв. мар. кӳчӳк, короткий). Моргоуши. Идельмес (Козл. р.) Кĕтĕк вĕрен, кĕтĕк сăхман. Якейк. Кĕтĕк япалая алла тытма лайăх мар. Собр. Кĕтсе кĕтĕк пулнă, теççĕ. (Послов.). N. Кĕтĕк торта. См. çиленчĕк. || Корноухий или короткоухий. Тюрл. Кĕске холхаллă пӳтеке кĕтĕк пӳтек теççĕ, кĕтĕк холхаллă пӳтек теççĕ. Сред. Юм. Кĕтĕк сôрăх тесе хôлхи шăнса татса (= татăлса) укнĕ сôрăха калаççĕ. М. В. Шевле. Кĕтĕк хăлха — маленькое, не совсем доросшее ухо. Карамыш. Кĕтĕк сорăх, овца с короткими ушами. || М. В. Шевле. Кĕтекен кĕтĕк полнă, тет. Кто всегда ждет (не проявляя самодеятельности), тот никогда не дождется. || Так называют неумного человека. СПВВ. ЕС. Кĕтĕк — ухмахрах çын. СПВВ. ИА. Кĕтĕк тесе, кăшт катăкрах çынна калаççĕ. Карамыш. Кĕтĕк — тупой человек. М. Ăнтавăш. Кĕтĕкрех, ограниченный (умом).
помещение. Н. Седяк. Чăх кĕтĕкки, курятник.
Çавăн пекех пăхăр:
кĕтĕ кĕтĕв кĕтĕвĕ-кĕтĕвĕпе кĕтĕвĕç « кĕтĕк » Кĕтĕк çăл кĕтĕк хăлхаллă Кĕтĕквар кĕтĕклĕх кĕтĕллĕ