мест.
притяж. п. от вĕсем:
1.
у них
вĕсен миçе тетрадь? — сколько у них тетрадей?
вĕсен ача çук — у них нет детей
2.
их
вĕсен шкулĕ — их школа
3.
выступает в роли дополнения
при гл. со значением желания или долженствования :
вĕсен кинона каяс килмест — им не хочется идти в кино
вĕсен паян ĕçе тухмалла — они должны сегодня выйти на работу
их (род. п.). Трхбл. Вĕсен ĕни пит ăнчĕ: вăл хире-хирĕç сутарат (доит тепĕре пăрулаччен, т. е. от отёла до отёла). Турх. Вĕсен урлă пĕр çуртра хура-кăна хĕр пурăнать. N. Вĕсен асĕнче пулнă, тет (было на их памяти).
[vezenj]
ili, ilia, de ili
вĕсен шкулĕ — ili lernejo
вĕсен шухăшĕ тĕлĕнмелле кăсăк — ili havas mirinde interesan ideon
вĕсен вăхăчĕ çук — ili ne havas tempon
Çавăн пекех пăхăр:
вĕсем вĕсемпе вĕсемсĕр вĕсемшĕн « вĕсен » вĕсенĕн вĕсене вĕсенче вĕсенчен вĕси