Шырав: кăрăс

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
скудный, бедный, убогий

скудно, бедно, убого
кăрăс çул — голодный год
кăрăс пурăн — жить бедно

2.
с недостачей, с нехваткой
в обрез
кăрăс турттарса пар — недовешивать

3.
крутой, резкий

круто, резко
кăрăс çилĕллĕ çын — человек с крутым нравом

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(кы̆ры̆с), подр. резкому дерганью вожжами, при чем возница подолгу держит их туго натянутыми. Кан. Тилхепене кăрăс та кăрăс! туртатăп. || Лодр. пляске нескольких сразу (при этом пол трясется).

(кы̆ры̆с), с недостачей, с нехваткой. Сред. Юм. Кĕпе пикки, мĕн пикки çĕленĕ чôхне пирĕ çитеймесен: кăрăсрах килчĕ, теççĕ. Орау. Мучисемпе япала парса илме çук, илнĕ япалана ялан кăрăс параççĕ (возвращают не в том количестве, в каком взяли, меньше). Ib. Сăхман кăрăсрах пулчĕ; Микулана сăхман çĕлетрĕмĕр те, тăлли сахалтарах пулчĕ. Ib. Кăрăсрах, скудный, скудно. N. Кăрăс турттарать (отвешивает в обрез, без похода). N. Кăçал кăрăс çул килчĕ (голодный). Абаш. Ман кăрăсрах. У меня слабее (ребёнок). || СПВВ. АС. Кăрăс, крутой человек.

«сорожка». Шарбаш.

Çавăн пекех пăхăр:

кăрăп кăрăп-карăп кăрăплат кăрăпчак « кăрăс » кăрăскă кăрăслан кăрăслантар кăрăслат кăрăслаттар