Шырав: кăт

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

подр. —
о легком толчке
айăкран кăт тек — толкнуть легонько в бок

кăт-кăт —
1) подр. — о легких толчках
2) подражание квохтанью наседки, скликающей цыплят

кăт-кăт-кăт —
возглас, которым скликают кур, цып-цып-цып

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(кы̆т), встр. в след. сложении: кăт-кăт-кăти-ик! (второе «и» произносится сильнее и протяжнее), подр. голосу курицы перед тем, как она снесет яйцо. Сред. Юм. || Подр. голосу петуха, скликающего кур к найденному им корму. Сред. Юм. Кăт-кăт-кăт-кăт! Чăхсене алтан, кирек мĕн çимелле япала тôпсан, çапла çôхăрса йыхрать. || Так кличут кур(-ицу). Изамб. Т. Чăхха: кăт-кăт! тесе йыхăраççĕ. ТХКА 72. Хутаçран пĕр ывăç шĕшкĕ кăчки ывăçласа илтĕм те, чăхха: кăт, кăт, кăт! тесе, кăчка чăх умне сапса патăм. N. Чăхсене кăт-кăт-кăт-кăт-кăт! тесе чĕнеççĕ.

(кы̆т) подр. погружению в дремоту. Городище. СТИК. Кăт хытрăм. Вздремнул. Ib. Кăт хытса кăна кайнăччĕ, тăратрĕç те. Янтик. Кăт пулнăччĕ. Я чуть было уснул. || Подр. окоченению. КС. Кăмпана кайнă старик тунката çине (на пень) ларнă та, çантах кăт хытса кайнă (умер). || Подр. толканью. Кăмак-к. Кăт-кăт тĕксе тăтăм эп она, вăл ним те шарламарĕ. Кан. Куçсене (= куçĕсене) мăч-мăч хупкала илсе, кăт-кăт тĕкрĕç пĕр-пĕрне.

(кы̆т), немного. БАБ. Шорк. Кăт та полин вĕренес, тесе, Ишек школне килтĕм те, онта та полин пирĕн тĕлĕн вĕрентекен тивĕçмерĕ. СПВВ. Кăт = кăлт, немножко. Ib. Кăт утă патăмăр. (В Сред. Юм. кăлт). Н. Мазик. Кăт тăхтасан, немного погодя.

счастье. Хурамал. Автанĕ каланă: эпĕ кашта çинчен кăт парăп, тенĕ. || Слакбаш. Кăтăм вĕçрĕ (= сехрем хăпрĕ). Ib. Кăчĕ вĕçрĕ ĕнтĕ ун! Срв. тат. ҡôтôм чы̆ҡты̆. Ib. Эпĕ ун кăтне вĕçтертĕм-ха! Ну, и задал я ему страху! См. хăт.

Çавăн пекех пăхăр:

кăсырок Кăсыян кăсья кăсья холхи « кăт » кăт-кăт кăт-кăтăки кăт-кăтик кăт-кат кăт-кот