Шырав: кăшкăр

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
кричать, орать, вопить
ачасем кăшкăраççĕ — дети кричат
кăшкăрса пăрах — накричать на кого-л.
хăранипе кăшкăрса яр — закричать от страха
Çук çын укçи тăрнан кăшкăрать. — посл. Деньги бедняка — что голос журавля в небе.

2.
квакать
шапасем кăшкăраççĕ — лягушки квакают

3.
скрипеть (напр. о двери)

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

кричать.

91 стр.

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(кŏшкŏр), назв. урочища. Орау. Кăшкăр — овраг, соединяющийся с рекою Упнер; там киреметь — Кăшкăр киремеч. Ib. Кăшкăр кĕлли (киреметь). Ib. Кăшкăр — вся левая сторона р. Упнер, начиная от «Кăшкăр киремеч çырми» и до «Мур çырми». КС. Кăшкăр, возвышенная местность около дер. Утар, Вурн. р.

(кы̆шкы̆р), кричать. См. кăçкăр, кăчкăр. КС. Эпĕ, хăраса, сасартăк кăшкăрса ятăм (закричал). Букв. 1904. Кăшкăр, кăшкăр — нимĕн сасси те илтĕнмест, пĕр вăрман янтăраса кайни çех илтĕнет. N. Пĕтĕм пахчана илтĕнмелле (на весь сад) кăшкăрчĕ. Орау. Вăл пурне те (на всех) çапла хаяррăн кăшкăрса пăрахать. Ib. Вăл пуринпе те çапла кăшкăрса калаçать. Он на всех так кричит. Собр. Вăрманта арçури кăшкăрнине илтсессĕн, хирĕç кăшкăрма юрамаçть. Чув. пр. о пог. 258. Кăмака айĕнчи шăрчăксем пит кăшкăрсан, ăшăтать хĕлле. Зимою под печкой сверчки очень кричат — к теплу. || Квакать (лягушка). N. † Шурта шапа кăшкăрат. || Абыз. Çĕлен улт çухрăмран кăшкăрса килнĕ. || Скрипеть (напр. о железном блоке двери).

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

кычкырырга

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

, диал. кăçкăр «кричать»; Замахш., узб. С, чаг. кычкыр, кирг. кыйкыр, казах., к. калп., ног., тув., уйг. Син. кышкыр, алт. В кыйгыр, хак. хысхыр, башк. кыскыр, узб. кичкир, азерб. гышгыр, кумык, кычыр, туркм. гыгыр, тур. haйкыр «кричать», «орать», «звать»; тур. hычкыр «рыдать», «плакать навзрыд»; уйг. кичкар «звать». Звукоподражательное слово; ср. алт. В кый «крик».

Çавăн пекех пăхăр:

кăшкăлăх кăшкăна кăшкăна кăна кăшкăнаран « кăшкăр » Кăшкăр киремеч çырми кăшкăра кăшкăраш кăшкăрашкала кăшкăрашу