Шырав: кăшкар

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.

1.
катушка из лубка (для наматывания ниток)

2. тех.
барабан, цилиндр

3.
обод
обечайка
ала кăшкарĕ — обечайка решета

4.
корпус, остов, каркас
карап кăшкарĕ — корпус корабля
çурт кăшкарĕ — остов здания

5.
сруб без крыши, коробка

6.
остов телеги (без колес)

7.
околыш
çӳллĕ кăшкар — высокий околыш

8.
оправа, рама

◊
никĕс кăшкарĕ —первый венец фундамента

II.

ут кăшкарĕ — конский щавель
кăшкар ути — щавель
кăшкар ути яшки — щи из щавеля, зеленые щи

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

вьюшка из лубка для навивки пряжи.

91 стр.

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(кы̆шкар, кŏшкар), вьюшка для навивки ниток. Paas., ЩС. Зап. ВНО. Кăшкар çине çип чăркас. СПВВ. ГЕ. Кăшкар — çип çăмхаламалли; ăна хупран авса тăваççĕ; тата кăшкар ятлă курăк пур, ăна çиеççĕ. Сред. Юм. Кăшкар — хупран çаврака тунă çип çăмхалакан япала. Мăнал. † Сарă вăрăм хĕрсене шăрçа виттĕр коç корать; хора лотра хĕрсене кăшкар виттĕр коç кормаç. Изамб. Т. Малтан çиппе кăшкар тавра çăмхалаççĕ. || Обечка. Б. Олг. Ала кăшкарĕ, хопран туаччĕ. Шевле. Кăшкар, обечка вокруг жёрнова. См. арман. || Венчальный венец. Шарбаш. || Остов. Зап. ВНО. Пӳртĕн кăшкарĕ анчах. || Сруб. В. Олг. Пӳрт кăшкарĕ —пура (сруб без крыши). || Околыш фуражки.

конский щавель (rumex crispus), сьедобный щавель (rumes acetosa). Мыслец. Кашк. (Ут-кăшкар в этом сел. — сьедобный щавель). Ст. Чек. Кăшкар = ут кăшкарĕ. Б. Батырево. Йӳç кăшкар, щавель.

(кы̆шкар), i. q. апичка (I, 279). Обечайка вокруг жерновов. Шевле, Череп. и др. А. Турх. Чул таврашне кăшкар теççĕ, ăна авалтан çапла каланă, ĕлĕк ун вырăнне кăшкар хураччĕç (i. q. хуратьчĕç). Обод камня зовут исстари «вьюшкой», прежде вместо него клали лубочный круг. (К).

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«вьюшка из лубка для наматывания пряжи»; мар. кышкар то же. Кто у кого заимствовал, неизвестно.

Çавăн пекех пăхăр:

Кăшка кăшкаç кăшкаçла Кăшканаш « кăшкар » кăшкар çийĕ кăшкар кĕпçи кăшкар ути кăшкар ути кĕпçи кăшкар ути хăнкăли