1.
гвоздь
йывăç пăта — деревянный гвоздь
пĕчĕк пăта — гвоздик
тимĕр пăта железный гвоздь
такан пăти — подковный гвоздь
пăта шлепки — шляпка гвоздя
пăта çап — вбить гвоздь
пăтаран çак — повесить на гвоздь
2.
кол, колышек
вĕрен пăти — колышек для привязывания животных
3.
чека, чекушка
урапа пăти — чека телеги
гвоздь; колышек, кол.
130 стр.
(пы̆да, пŏда), гвоздь. АПП. † Утмăл-çитмĕл пăта çитмерĕ. Пирĕн тĕлтен пăта пĕтмерĕ. || Кол. ХЛБ. Санăн кӳрĕшӳ сухаласа ана çине кĕрет пулсассăн, йăранăн вĕçне пăта çап, вара сухаласа туртса илни паллă пулать. Г. А. Отрыв. Çул юсама икшер лашапа каятчĕç вара... Çерем касса пăта çаптаратчĕç, тит, тата. Çирĕк-к. Лаша кăкармалли: 1) вĕрен, 2) вĕрен пăти, 3) вĕрен тукмакки, 4) шăлтăрма. || Кочетки, вставленные в борт лодки. Чертаг. || Чека, чекушка. В. Олг. || Вешалка. Çĕнтерчĕ 50. Тумтирне пăтана çакать. N. Унăн йĕвенĕсем витери пăтара. См. арман. || Белое пятнышко в глазу. Б. Олг. Ах, ман коçа пăта ларчĕ, коç корми полат-и мĕн! тет. Пшкрт. Коçа пăта ларса (белое пятнышко на глазу). Изамб. Т. Куç пĕр-пĕр япала тăрăнса пăсăлсан, куç шăрçи çине «пăта» ларса юлат (точка). || Какая-то мера земли. Чебокс.
, диал. хутав «гвоздь»; пăтала «распинать», «пригвождать»; алт. В, ойр. каду, тув. кадаг, тат. кадак, башк. казак «гвоздь»; казах. када «кол»; «кол, служащий коновязью» (чув. вĕрен пăти); «гвоздь»; хак. позыг «гвоздь». От глагола со значением «вонзать»: кирг., алт. В када «вонзать», «втыкать», «вбивать»; ср. монг. хадах «вбивать», «прибивать»; хадаав(ан) «гвоздь».
Çавăн пекех пăхăр:
пăтĕлтет пăтĕлти Пăтĕлти хăртни пăтĕр « пăта » пăта пăри пăта пиçихи Пăтавăш пăтавкка пăтакка