Шырав: пăяв

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.
веревка (короткая и толстая)
сӳс пăяв — пеньковая веревка
турта пăявĕ — тяж, закрутка
хăмăт пăявĕ — гуж
пăяв яв — вить веревку
ĕнене пăяв вĕççĕн çавăт — вести корову за веревку
лав çинчи япаласене пăявпа туртса çых — увязать поклажу на возу веревкой

II. диал.
болезнь горла

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(пы̆jав), короткая толстая веревка. Менча Ч. Пурне те пĕрмай майлаштарсассăн, кĕл тăваканни такине пĕр-пĕр пăявпа е пушăтпа мăйĕнчен кăкарса сĕтел умне илсе пырать. Батыр. Вара мăнтăрри пăявран тытать те, хăй тавра виçĕ хут çавăрать. К.-Кушки. Çунан турта пăявĕсем çĕрнĕ. У саней завертки сгнили. || Назв. болезни горла. Орау. Пăяв, болезнь горла. Ib. Пăяв пулсан, анне мана ирхине тула тухсан: кĕлете çăтатăп, хурамана çăтатăп, лашана çăтатăп, тесе, кашни каламассерен сурчăка çăтма хушатчĕ (не свинка, дерет в горле и отдается в ушах).

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«короткая толстая верёвка»; тат., башк. баусӳсмен пăявĕ, тат. камыт бавы, башк. камыш бауы «гуж»; чув. турта пăявĕ, тат. тәртә бавы «тяж»; алт. И пу, паг, казах. бау, якут. быа «веревка»; уйг. баг, Замахш. букау, тефс XII-XIII вв. бокағу, азерб. бухов, узб. буғов, кирг. боғоо, казах., к. калп. бугау, ног. бугае, башк. быгау, тат. богау «оковы», «кандалы». От др. тюрк., МК, КБ ба «вязать», «связывать».

Çавăн пекех пăхăр:

пăшташлă мар пăшти пăшти-пашти пăя « пăяв » пăяв-шыв пăявçă пăякам пăянам пăянтсă