сущ.муж.
собор (хулари тĕп чиркӳ)
истор. 1. собор, пуху; 2. хулари аслӑ чирку.
м. собор (1. ист. революцичченхи Российăри патшалăх ĕçĕнчи пуçлăхсен пухăвĕ; 2. аслă духовенствăн пухăвĕ; 3. хулари е мăнастирти тĕп чиркӳ).
собор (хулан тĕп чиркĕвĕ, унта аслă иерейсем кĕлĕ тăваççĕ)
аслă чиркӳ; пуху. Вилсессĕн тем чухлĕ пуп-пуçлăхĕсем, хура-тумсем (монахсем) тата тем чухлĕ халăх унăн нихçан та çĕрмелле мар ӳтне Миры хулинчи собора (аслă чиркӳне) лартнă <…> [Житие 1879:39]; 1555 сьолда Кизинь-кырлач-ойыгыньь виссь кон-шотра (февраля 3) Москавры Успенскiй чӳргьгӳрэ (соборда) престолъ-синэ тватта шыба хорзассын, Христосъ Торра Тор’ Амышьнэ дэ кйль-духа посьсяпса тарасларесь <…> [Жития 1874:10]; Унăн (Юлиан. – Э.Ф.) вырăнне кĕнĕ Иовиан патша Мелетие Антиохияна каймалла тавăрăнтарнă та епископсене чĕнсе пуху (собор) тунă <…> [Избранные (февраль) 1904:31].
Çавăн пекех пăхăр:
соблюдать соболезнование соболезновать соболь « собор » собрание собрать собраться собственник собственнический