I.
1. подр. —
о мелькании, сверкании, блеске
инçетре çутă йăл курăнчĕ — вдали мелькнул огонек
çиçĕм йăл çиçсе илчĕ — сверкнула молния
йăлл — усил. от йăл I. 1.
йăл кулса ил — радостно улыбнуться
йăл-йăл — усил. от йăл I. 1.
тĕттĕмре кăвайт çути йăл-йăл çунать — в темноте ярко горит костер
2.
светлый, сверкающий, блестящий
йăл сывлăм — сверкающие капли росы
II.
йăл ил — оправиться, окрепнуть
чир хыççăн йăл ил — окрепнуть после болезни
(jы̆л), подр. простому однократному отблеску. Юрк. † Урамăрпа иртсе пынă чух, йăл курăнчĕ сирĕн хăй çути. || Подр. блеску жидкого вещества. Вотлан. Йăл! чăсăлаканне илетни, шарт! катăлаканне илетни. (Пылпа сахăр). || Подр. улыбке. N. Марье тути мăрт! турĕ, Иван тути йăл! кулчĕ. А. Турх. Йăл кул, улыбнуться. Ст. Айб. † Савнă тусăр пултăр, сарă пултăр, куçран куçа пăхса, йăл! култăр. Пшкрт. Вы̆рт пы̆ђас та, jы̆л-ђолас. Сир. Ăслă çын хуллен йăл кулайса илет. СТИК. Хирĕç пăхат та, йăл кулат. (О приятной улыбке). Юрк. Çĕнĕ кĕнекесем теннине илтсенех, ку, пĕчĕк ача пек, темĕн тĕрлĕ савăнса, йăл кулса ярат та: ăçта, кӳрĕр-ха, тет.
(jы̆л), сила. употр. в некоторых выражениях: йăл ил.
Çавăн пекех пăхăр:
йăккин-йăккин Йăкнат Йăкрах Йăкрашкă « йăл » йăл ил йăл-йăл йăл-йăя-йăл йăл-куç йăл-ял