(jы̆hы̆р), звать, приглашать, манить. См. йыхăр. Чист. Юлташсем ман пата пычĕç те, мана пăрçана йăхăраççĕ (зовут меня воровать горох). Пшкрт. Прузан’а jы̆ҕы̆рачы̆. Манят телят. Ib. пичэ̆шсӓн’ӓ jы̆ҕы̆рат: ад’ы̆р соры̆к тиризӓн’ӓ сӳмӓ т̚ӓт. Зовет старших братьев: „Идемте снимать овечьи шкуры“. Собр. † Сĕтелĕр хушшинче, ай, хăнасем, йăхăрмасăр килнисем пĕри те çук. За столом сидят гости, (среди них) нет ни одного не приглашенного. Сред. Юм. Йытта кайса йăхăрса кил-ха, йôлашки яшка парас. Примани-ка собаку, надо дать ей остатки похлебки. Шибач. Йăхăр йытта. Помани собаку М. Сунчел. Пуссассăн, унăн пыршисене, урисене тасатма хĕрсем йăхăрса пыраççĕ (сзывают девушек мыть внутренности животного).
Çавăн пекех пăхăр:
Йăхăнат Йăхăнаш йăхăнлăттар йăхăнлат « йăхăр » йăхăравçă йăхăруçă йăхĕ-тĕпĕ те çук йăхлă йăхлăх