(л’эҥ’к), подр. тявканью. Собр. Йытти ленк-ленк, хӳри шанк-шанк. (Тылă, вар. сӳс тыллани). СКАЗЗ 54. Хайхи çĕлен килнĕ çĕре йăтти: ленк, ленк! тăвать, тит. || ТММ. Йытти шанк-шанк, хӳри ленк-ленк. (Сӳс тылли). N. Ленк-ленк, хӳри шанк-шанк. || Подр. вялой походке. Собр. Ленк-ленк утакан, йĕкел юман çинчен ӳкнине курнă та, çапах ăна тупайман, теççĕ. (Послов.). См. валт.
(л’эҥ’к), попасть, попасться. Демид. Эпĕ пĕркун иккĕн ухатана килнĕренпе те кисе (= килсе) ленкмен (не бывал) кунта. || N. Ун аллине укçа ленкнĕ. || О наказании. СКАЗЗ 48. Кинне улталанăшĕн ленкнĕ. Снохе за обман досталось, попало (она понесла наказание). || О болезни. N. Çав вăхăтрах Алким сасартăк чир ленксе ӳкнĕ те („поражен был ударом“), вара унăн тăвас тенĕ ĕçĕсем чарăннă.
Çавăн пекех пăхăр:
ленинла ленинский Ленит лениться « ленк » ленк-ленк ленкĕ ленкĕн ленкĕр ленкĕр-ленкĕр