«гореть»; çунтар «жечь»; çунăк «горелое»; «палёный», «обгорелый», «гарь»; уйг., азерб., туркм., тур., ног., кумык., тат., башк. ян, узб. ён, кирг., казах., к. калп. жан, карач. джан, тув. шон «гореть»; АФТ, уйг. яндур, узб. ёндир, тат., башк., тур., ног. яндыр «жечь»; азерб. яныг «ожог»; «сгоревший»; тат., башк. янык «гарь», «нагар». От корня *çу, jaçулăм, __çулу__, __çăлтăр__.
«тесать», «обтёсывать»; др. тюрк., МК, АФТ, Замахш., ПК, азерб., тур., чаг., ног. йон, уйг. йону, туркм., кумык, ён, узб. йун, тат., башк. юн, ойр. дьон, карач. джон, кирг., казах., к. калп. жон, тув. чон «тесать», «обтесывать», «строгать», «обстругивать».
Çавăн пекех пăхăр:
çуммипе çумне çумри çумче « çун » çунăк çунăх çуна çуна çитти çуна çулĕ