(андыра-с̚хура), 1. i. q. анăра-сухра. 2. Status eius, qui aнăpa-cyxpa appellatur. Одурение. Çеçмер. Вăл йăвăç тăрринчен ӳкнĕ те антăра-сохра полса чилай выртнă. Он упал с дерева и довольно долго пролежал почти в беспамятстве. КС. Хĕрĕнкĕскер алăк янахĕ çумне кайса перĕнчĕ те, антăри-сухри уçăлсах карĕ пулмалла. Будучи во хмелю, он так ударился о косяк, что, наверно, из головы весь туман вышибло (по-русски в этом случае чаще говорят: „весь хмель вышибло“). Якей. Мана пуçран çапрĕ те, эп антăра-сохра полса сахат ытла выртрăм. Он ударил меня по голове, и я, лишившись чувств, пролежал (почти?) без сознания больше часа. КС. Пĕре чанклаттарсассăн антăру-сухру уçăлсах кайĕ. Если я тебя щелкну, то у тебя из башки весь туман вылетит! (угроза).
Çавăн пекех пăхăр:
антăра антăра çарăк антăра çарăкĕ антăра кăшман « антăра-сухра » антăрат антăраткала антăрлă антăрлăх антăс