Шырав: лăйма

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
слизь
шыври чула лăйма витнĕ — камень в воде покрылся слизью

2.
ил, тина
пĕвене лăйма тулнă — пруд затянуло тиной

3. диал.
крахмал, крахмальный осадок

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

слизь, ил
скользкий
лăймалă вырăн — скользкое место

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(лы̆jма), слизь. Городище. Сборн. по мед. Ун чухне çыннăн тула тухнинче (in ехсrementis) сарăлă-шурăлă лăйма анчах пулать. СПВВ. ТМ. Лăймака япалана лăйма теççĕ. || Тина,. ил. Шорк. Питушк. Шыв лăйми = çамçа çĕр, çăнăх пак, шыв пуçтарать самый мамине (нежную), вĕттине, ана пуçне. || Крахмал. СПВВ. Лăйма — улма лăйми тĕпне кайса ларат.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

, лăймака «ил», «тина», «слизь»; «слизистый»; алт. B, казах., кирг., к. калп., ног. ылай, узб. лой, лойка, уйг., кумык., башк., тат. лай «ил», «тина», муть», «грязь»; чаг., туркм. лай «осадок», «отстой», «грязь», «глина»; башк., тат., ног. лайла «слизь»; азерб. лил «ил», «муть», леhме «тина»; ср. монг. лай «ил», «тина» (в пруду). Заимствовано из перс. яз.: (лай) «ил», «тина», «отстой», «осадок в речной воде», «грязь на дне воды»; ср. тадж. лой «грязь».

Çавăн пекех пăхăр:

лăй лăй-лай лăйка лăйла « лăйма » лăймака лăймакалă лăймакала лăймакалан лăймакалантар