I.
тылла пуççи — кочка
тылла пуççиллĕ улăх — кочковатый луг
II. глаг.
1.
мять, трепать
кантăр тылла — трепать коноплю
тылламалли машина — трепальная машина
Шăртласа пĕтерсен тылламаççĕ. — посл. После драки кулаками не машут. (букв. Расчесав пеньку, ее не треплют).
2. разг.
задавать трепку
ăна пухура тылларĕç — ему задали трепку на собрании
3. перен.
громить
колошматить прост.
тăшмана тылла — громить врага
(тылла), мять (лен, конопель). Якейк. Паян çĕр çорăм сӳс тылларăм. Ib. Сӳс тылласа пĕтереп уш. Ib. Вăл кĕт сӳсе халччен тылласа пĕтермесен, намăс. Сред. Юм. Кантăр тыллас тесе, кантăра хутса кăларсан, çуркунне типĕтсе, сӳсне уйăрса илнине калаççĕ. || В перен. см. Сред. Юм. Эпĕ сана пĕр ярса тытсан, кантăр тылланă пик тылласа пăрахăп (прибью). Ib. Кôшака пĕрех май тыллать. Якейк. Çолса илч те, тылласа анчах тăкрĕ (избил). || Оттаскать за волосы. КС. Çӳçĕнчен пит хытă тылларĕ паян ăна вăл (оттаскал). СТИК. Çӳçрен тылласа илчĕ (или: лăскаса илчĕ). Оттаскал за волосы.
то же, что тыла.
: тылла пуç «кочка»; алт. В тула, тла «кочка»; «пласт», «дёрн»; хак. тыло, якут. дулға «кочка»; тув. тулаа «болото», «топь».
Çавăн пекех пăхăр:
тыла пуççилен тыла-çăпата тылаççи тыланçи « тылла » тылла пуç тылла пуççи тыллан тыллаттар тыльный