ĕренке
(ĕренкĕ)
ĕренке
1.
вид, форма, образ, облик
подобие
ку япалан ним ĕренки те çук — эта вещь не имеет никакого вида
ĕренкерен тух — потерять вид
ĕренке улăштар — менять облик
чирпе çын ĕренки те юлман — он весь высох (от болезни)
ĕренке
2. перен.
нравственный облик, порядочность
этем ĕренкинчен тух — опуститься, потерять человеческий облик
ĕренкĕ
см. ĕренке
ренке
(рэҥгэ), то же, что ĕренке, вид. Якейк. Хветӳтĕн чопса ренки та йолмарĕ (начарланса карĕ, т. е. потерял образ, вид). См. ренкĕ.
ĕренке
вид (перс.). См. йĕренки. СПВВ. Ĕренке. N. Ман старик (муж) те ĕлĕк вăл тавраша пит хавас-чĕ (был охоч) те, шеремет! Халĕ мĕн! — ĕренки те юлман ĕнтĕ! (одни лепесточки остались). Хурамал. Чирлĕ çынна калаççĕ: ĕренки те çук (тĕсĕ пĕтнĕ, начарланнă). СТИК. Пĕр сăмси-кăна тăрса юлнă, çын ĕренки те çук (так говорят о больном, если он сильно похудеет). IЬ. Пăхсан, кăмăл çаврăнат, пĕр ренки (sic!) те çук. До безобразности некрасив, так что становится противно.
ĕренкĕ
то же, что ĕренке. И. С. Степ. Ĕренкĕ.
черта
сущ.жен.
1. (син. линия) йĕр, чикĕ; провести черту йĕр турт; в черте города хула чиккинче, хулара
2. (син. свойство, особенность) паллă, уйрăмлăх; черты характера кăмăл уйрăмлăхĕсем ♦ черты лица сăн-пит, ĕренке; в общих чертах пĕтĕмĕшпе илсен
подобие
сӑн, ĕренке, евĕрлĕх, кĕлетке, сĕрен; на подобие лисы тилӗ евĕрлĕ; не имеет подобия человека (пьяный) çын ĕренки (сăнĕ) те çук.
кӳлем
п.с. Капаш, ĕренке, кӳлепе. Чăвашра ... юманăн кӳлемĕ те хăй евĕрлĕ. Х-р, 4.02.1993, 3 с. Çак хурансен [рак хуранĕсен] ĕлккенлĕхĕ, тĕрлĕ тĕслĕхĕ, кӳлемĕ ытла та илĕртӳллĕ-çке! В.Эктел, 1996, 58 с.
— ЧВС, 1961, 184 с. (диал.); Ашмарин, VII, 69 с.
Çавăн пекех пăхăр:
ĕревмĕ ĕревшĕ ĕренкĕ ĕренкĕсĕр « ĕренке » ĕренкелĕ ĕренкелех ĕренкеллĕ ĕренкесĕр ĕренкесĕрлĕх