кăтăкла
I.
1.
щекотать
ан кăтăкла-ха мана! — не щекочи меня!
кăтăкла
2.
раздражать, щекотать
аш шăрши сăмсана кăтăклать — запах мяса щекочет ноздри
кăтăкла
II.
то же, что кăлăкла
кăтăклантар
1.
то же, что кăтăкла 2.
кăтăкла
щекотить; кăтăклă – щекотливый.
91 стр.
кăтăкла
щекотать.
кăтăклаттар
понуд. ф. от кăтăкла.
кăтăкла
(кы̆ды̆кла), кудахтать. Толст. Автанĕ, хуçи пыра пусласанах, кăтакласа тăратчĕ, тет. Пазух. Çакă ялăн хĕрĕсем, пусма ларнă чăхă пек, кăтăкласа çӳреççĕ. Изамб. Т. Хĕлĕпе кăтăкламан чăхсем иртен пуçласа каçчен кăтăклаççĕ.
каçар
заставить зайтись (напр. от плача, кашля, смеха). Хурамал. Кăтăклă çынна пит хытă кăтăкласан: ан кăтăкла, каçарса ярăн (= вĕлерĕн), теççĕ.
щекотать
глаг. несов.
1. кого-что кăтăкла; щекотать пальцами пӳрнесемпе кăтăкла
2. 1 и 2 л. не употр. (син. раздражать, зудеть) кăтăклантар, çи; в горле щекочет пыра тем кăтăклантарать; пыль щекочет глаза тусан куçа çиет
кудахтать
несов. кăтиклет, кăтăкла.
кусать
несов. 1. кого-что çырт; кусать губы тутана çавăрса çырт; мухи кусают шăнасем çыртаççĕ; 2. кого-что, разг. (о крапиве, ветре, морозе) пĕçерт, вĕтеле, çунтар (вĕлтрен); чĕпĕт, çатăрла, çатăрах ил (çил, сивĕ); мороз кусает сивĕ çатăрах илет; 3. кого-что, разг. (раздражать кожу) чик, кăтăкла(нтар); кофта кусает кофта чикет; 4. что (отделять зубами) çыртса ил (сахар); 5. что (отрезать щипцами) хĕстерсе (е касса) тат, татса ил; кусать проволоку пралука касса тат; ◇ кусать (себе) локти чавсана çырт.
кусаться
несов. 1. (иметь привычку кусать) çырт; собака кусается йытă çыртать; 2. перен. (о крапиве, ветре, морозе) пĕçерт, вĕтеле, çунтар (вĕлтрен); чĕпĕт, çатăрла, çатăрах (е чарах) ил (сивĕ, çил); З. (раздражать кожу) чик, кăтăкла(нтар).
пощекотать
сов. кого-что кăтăкла, кăтăкласа ил.
щекотать
несов. 1. кого-что кăтăкла, кăтăклантар; щекотать в носу сăмсана кăтăклантар; 2. что, перен. (возбуждать) савăнтар, кăмăла кай.
кăтăкла
кытыкларга
Çавăн пекех пăхăр:
кăтăк кăтăк-катăк кăтăки кăтăклă « кăтăкла » кăтăклан кăтăклантар кăтăклат кăтăклаттар кăтăксăр