Шырав: катăр-катăр

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

подражание поскребыванию
шăшисем катăр-катăр тутараççĕ — тихо скребутся мыши

то же, что катăр-катăр

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

то же, что кăтăр-катăр, кое-как, мелочь. Кан. Чухăнсен çул çине (в дорогу) тухма укçа çук пирки, килех юлса, хăтĕр-хатĕр ĕçпе çеç пурăнкалаççĕ. N. Хăтĕр-хатĕр = кĕтĕр-кетĕр.

кăтăр-катăр

подр. звуку при сгребании граблями. Якейк. Кил хошшинче пустоях (зря, без пользы) креплепе кăтăр (кы̃ды̃р)-катăр туракаласа çӳрет.

кăтăр-катăр

(кы̆ды̆р-к̚ады̆р), немного. В. Олг. Кăтăр-катăр хыркаласа шăлсам (немного поскобли). Хорочка: кы̃ды̃р-к̚ады̆р пы̆р ласты̆к э̆с' порчы̆. || Живо, на скорую руку, не по настоящему. Орау. Апат çинĕ хысçăн сĕтел çине кăтăр-катăр шăлса илчĕ те, арлама пуçларĕ. Б. Олг. Тавай çана кăтăр-катăр ĕçлесе илĕпĕр! (скоро). КС. Кăтăр-катăр, на скорую руку, живо. Ib. Кăтар-катăр, кое-как, скоро.

катăр

подр. хрусту. Сред. Юм. Йоман хоппине лаша катăрр! тутарса хышлать. Ib. Ман кĕпе тарпа çĕрсе пит катăр (патăр?) кайрĕ. СТИК. Пĕрене хуппине лаша катăрр, катăрр! тутарса хырать. («Звук крупный, шултăра»).

Катăр-Мăрса

повидимому, некогда имя человека. ЧП. Катăр-Мăрса хирĕнче шывсăр арман авăрать-çке.

катăркас

(кадыршс), назв. дерева, имеющего желты ягоды. Шибач. Катăркас — çырла тăвакан йывăç. ЩС. Катăркас (ветвями походит на яблоню, очень колючее; ягоды черные, как черемуха; внутренность ягоды желтая). Ст. Чек. Катăркас (почти прямо от ствола синие ягоды по одной; в середине косточка; едят). Шемурша. Катăркас — кустарник с шипами, вероятно, «боярышник». Тюрл. Катăркас — çырла тăвакан йывăç (палан-йывăç пек). ЧП. Катăр-катăр катăркас, катăркипе мухтанать. Пазух. Катăр-катăр катăркас та катăр-катăр катăркас, катăркаспа мухтанать. N. Катăрхас çырли, назв. ягоды. Сахал вăл, лапсăркка мар; çырли хĕрлĕ, пылак; çиеççĕ ăна. ТММ. Шалта — тимĕр, тулта — мимĕр. (Катăркас çырли). Срв. Рааs. 62.

катăркаç

(кады̆ркас’), «боярышник». Рекеев. Беляево. Катăркаç — кустарник, «волчьи ягоды»; из него делают метлы (разновидности метел: çулăк и шăпăр). Н. Карм.: кады̆ргас или кады̆ргас’-jывы̆с’с’и. СПВВ. ЕХ. Катăркаç — вăл вăрманта йывăç çинче ӳсет, пилешрен кăшт-кăна шупкарах тĕслĕ, тата сапакки те сапаланчăкрах. АПП. † Катăр-катăр катăркаç, катăркаçĕпе мухтанать. Альш. Катăркаç ăшне кĕрсе тăчĕ, тет, ку (он).

кил-йĕрĕк

домашний йĕрĕх. Пшкрт. Ĕлĕк тата çынсам кил йĕрĕкне пăтă çитернĕ. Она хуйне валли чăлан туса парса. Тата йĕрĕк çаппи тунăç чăланда; пăтă хорса, çаппи çине пăтă хормалли вырăн туса, кăтăр-катăр аркакаланă (арҕаҕаланы̆). Кĕсен-çăпан кăларат. Хорачка. Кил-йĕрĕк лаçра порăнат вăл. Она пăтă парса. Вăл кăларат çăпан-кĕсен. Ib. Тойра çисе сĕт лешки: потом, сĕт лешки çисессĕн, çинĕ чоня кĕçĕн-кĕрӳ чăмак илнĕ. Потом она ватă (βады̆) кил хоçи (а_чи_н ашшы̆) каланă: ман пăтă çиес килет, кил-йĕрĕк туас. (Онта чӧк туса пăтăпа, пашалупа чӧк туса: тӧрленет онăн çăпаньă). Пошчуш патак çомня вăл чăмакня çыкса çакса, хыç-киле тăратса.

Çавăн пекех пăхăр:

катăлтар катăп катăр катăр çырли « катăр-катăр » Катăр-мăрса катăркă катăрка катăрка йăвăççи катăркаç