лăкăртат
то же, что лакăртат
сывлăш пырĕнчен лăкăртатса тухать — воздух с хрипом вырывается из его горла
лĕкĕртет
то же, что лăкăртат
лăкăртат
(лы̆гы̆рдат, лы̆ҕы̆рдат δыы), издавать звук лăкăр. Чума. Сывланă чухне упки лăкăртатнă. N. Лăкăртатса калаçат (особый разговор горлом: вязкий, несколько дерябистый, но более звонкий). || Кипеть. Çĕнтерчĕ 5. Пăтти лăкăртатнипе пушшех, çиес килет. || Тюрл. Ачасĕм чĕрĕп патне (к ёжу) пыраççĕ те, она патакпа тĕртеççĕ: пăтă лепе (= лепле, епле) вĕрет? кала-ха, теççĕ. Хăй тĕллĕн лăкăртатса выртать о (= вăл). || Болтать вздор. Пшкрт. Лăкăртатса ларатпăр, ĕçне туимеспĕр (= тăваймастпăр). Орау. Мĕн лăкăртатса суйса ларас! (рассусоливать). Ib. Ан лăкăртатсам! Ну тебя! (отвяжись, не говори). || Икать. Орау. См. лăкăртăк.
лăкăртаттар
понуд. ф. от лăкăртат. СТИК. Шыва пĕр çăвар сыпса илчĕ те, пуçне каçăртса, лăкăртаттара пуçларĕ (звук воды при полоскании рта). Раскильд. Кăвакал лăкăртаттарать.
бурлить
глаг. несов. (син. кипеть, клокотать)
сиксе вĕре, кĕрле, лăкăртат; в котле бурлит вода хуранта шыв сиксе вĕрет ♦ бурлит ненависть курайманлăх çĕкленет
урчать
несов. 1. (в желудке) кăрла, лăкăртат, пакăртат; 2. (о собаке) хăрлат; (о кошке) мăрлат.
Çавăн пекех пăхăр:
лăкăр-лакăр лăкăрт лăкăрт-лакăрт лăкăртăк « лăкăртат » лăкăртаттар лăкăрти лăкăш лăкăш-лакăш лăкăшт