1. ист.
атаман (хусахсен пуçлăхĕ)
атаманский
станица атаманĕ — станичный атаман
2.
атаман (пуçлăх, утаман)
(адаман, КС. ), dux, princeps, атаман, предводитель, коновод, глава (напр. воровской шайка, артели рабочих и пр.), главный (напр. в детсках играх). КС. Вăл вăсен атаманĕ (или утаманĕ). Альш. Пĕчĕкçи самай атаманĕ, тет. Маленькая (ласточка) была главною (из ласточек). V. утаман. Форма атаман — руссицизм.
атаман (1. патша чухнехи казаксен çарĕнчи пуçлăх; 2, вăрă-хурахсен пуçлăхĕ).
м. атаман, утаман, пуçлăх.
атаман (казаксен ертӳçи); войсковой атаман çар атаманĕ; окружной атаман округ атаманĕ; станичный атаман станица атаманĕ; совет атаманов атамансен канашĕ
см. утаман.
ч.п. Казаксен çар пуçĕ; утаман. Мускавра Казаксен союзĕн — Пĕтĕм Раççейри пĕрлешĕвĕн — атаманĕсен канашĕ уçăлнă. Х-р, 27.06.1997, 1 с. В.Приходько казаксен атаманĕ те пулса курнă. Ар, 2000, 17 /, 2 с.
Çавăн пекех пăхăр:
аталанусăр тапхăр аталанусăрлăх атам Атам çырми « атаман » атаманла атан атан çекли Атан çырми Атан варĕ